De kunst van Keith Haring is vandaag de dag een van de meest herkenbare van de beeldende kunstenaars van zijn generatie. Het definieert het New York in de jaren tachtig van de vorige eeuw als een intense periode waarin kunstenaars en muzikanten in de binnenstad als nooit tevoren samenwerkten. Haring's muzikale inspiratie haalde hij uit de punk/dance muziek van clubs als The Mudd Club, de underground-disco in Larry Levan's Paradise Garage, maar ook uit de begindagen van hiphop en electro. Het album wordt uitgebracht ter gelegenheid van de opening van de eerste grote tentoonstelling van Keith Haring's werk in Tate Liverpool in het Verenigd Koninkrijk. Een aantal van Haring's vele vrienden waren Jean-Michel Basquiat, Andy Warhol, Madonna, Fab Five Freddy, William Burroughs, Jenny Holzer, Yoko Ono, Grace Jones, Larry Levanen Futura 2000. Als je op zoek was naar een persoon om je te begeleiden door de grote verscheidenheid van nachtclubs uit de scene van het centrum van New York in de jaren 1980, dan is Keith Haring de juiste persoon.